maart 2024

In deze nieuwsbrief:
Troosten is vooral aandachtig luisteren · Alternatieven voor rouwclichés · Ervaringsverhalen over troost · Hoe praat je over verdriet?

En wat zeg of doe je als iemand ontroostbaar lijkt? Therapeutisch coach Tim Overdiek merkt naar aanleiding van het plotsklaps overlijden van zijn vrouw Jennifer daarover op: “Troost was op dat moment een woord dat uit ons vocabulaire leek geschrapt.”

Toch, zegt hij, is troosten eigenlijk weinig meer dan ruimte bieden aan alles wat er bij de ander leeft en speelt. Zonder iets op te moeten oplossen. En die neiging hebben we al snel, zegt klinisch psycholoog Jenna Baddeley in deze nieuwsbrief. Om de ander te willen helpen, maar vooral ook om het ongemak bij onszelf weg te nemen. Maar met aandacht luisteren is vaak al genoeg. Daarom nodigt Overdiek zijn cliënten eenvoudigweg uit met een geruststellend 'Vertel maar'.

Troost bieden bij het verlies van een dierbare begint vaak al voor het overlijden. In Nederland sterven elk jaar ongeveer 120.000 mensen aan een ongeneeslijke ziekte. Goede zorg in die palliatieve fase gaat verder dan alleen zorg voor de patiënt zelf: daar hoort ook emotionele en praktische ondersteuning bij van de naasten. Daarom is de Vereniging leven met dood onlangs lid geworden van Vereniging Palliatieve Zorg Nederland; zo kunnen we ons met andere toonaangevende organisaties sterk maken voor de kwaliteit van leven, rouwen en sterven in die laatste fase. Precies in die volgorde. En dat betekent steeds meer ruimte voor 'Vertel maar' bij een aanstaand verlies.

Troosten begint met die twee welgemeende woorden. Het is eigenlijk niet zo ingewikkeld.

Een hartelijke groet,

Troost is vaak niet meer dan aandachtig luisteren, zegt voormalig journalist, schrijver en therapeutisch coach Tim Overdiek. Er gewoon zijn voor iemand, dát is wat telt.

Volgens Tim is troost ruimte voor alles wat er is zonder dat je het moet oplossen: "Dat laatste is onmogelijk en dus onnodig.”

Waar dus te beginnen op het pad van de troost? Met hele kleine stapjes. 

Heimloos. Hereindigen. Maantranen.

Humaniste Babet te Winkel vond, ruim 10 jaar na het overlijden van haar moeder, dat de Nederlandse rouwtaal niet toereikend was om de diepere lagen van haar emoties mee uit te drukken. Dus werd het tijd voor nieuwe woorden. 

In haar boek Zien in het donker: een nieuwe taal voor rouw tast ze het onbekende af en biedt met haar woordontdekkingen troost aan iedereen die om rouwwoorden verlegen zit.

Na 3 maanden verwachten we vaak dat mensen die rouwen hun leven wel weer hebben opgepakt. We zijn dan al minder bereid om te luisteren. En dat is precies waarom een nabestaande het moeilijk vindt om over het verlies te kunnen blijven praten.

Klinisch psycholoog Jenna Baddeley onderzocht de verhalen van nabestaanden en bij welk soort verhalen we meer bereid zijn te luisteren en troost te bieden. Ze geeft tips om als rouwende goed je verhaal te kunnen doen en om als luisteraar op een goede manier te reageren.

"Ik ben lid omdat ik vind dat we in Nederland rouwondersteuning beter moeten regelen."

"Door mijn Rouwsteun-traject voelde ik me weer gehoord en gezien. Dat deed me goed en dat gun ik anderen ook. Daarom ben ik lid geworden."

Word ook lid van onze vereniging.

Dan kunnen we ook in 2024 meer rouwenden die hier behoefte aan hebben ondersteunen in die moeilijke periode na een verlies.

Je helpt ons al met € 25 per jaar, maar je mag natuurlijk ook je eigen bedrag kiezen. 

Je ontvangt deze e-mail omdat je lid bent van onze vereniging, of omdat je hebt aangegeven dat je onze nieuwsbrief wil ontvangen. De nieuwsbrief versturen we ongeveer 8 keer per jaar.

Wil je dat deze nieuwsbrief voortaan niet meer in je spambox terecht komt? Voeg ons dan als afzender toe aan je adresboek. 

Ondanks onze zorgvuldigheid kan het zijn dat je deze e-mail op een ongepast moment ontvangt. Als dat zo is, dan bieden we je hiervoor onze excuses aan.

Wil je geen mail meer van ons ontvangen? Meld je dan hier af.